lampa łukowa
Encyklopedia PWN
ros. elektrotechnik i wynalazca, z zawodu inżynier wojskowy;
katoda
elektron. w przyrządzie elektronicznym (np. diodzie półprzewodnikowej, tyrystorze, lampie elektronowej), a także w aparacie elektrycznym (np. elektrolizerze) oraz w lampie łukowej — elektroda doprowadzająca ujemne nośniki ładunku do obszaru międzyelektrodowego (lub odprowadzająca dodatnie);
[gr. káthodos ‘schodzenie’],
nadajnik radiokomunikacyjny, nadajnik radiowy,
urządzenie, w którym są wytwarzane drgania elektr., emitowane przez antenę (po zmodulowaniu sygnałem przenoszącym informację) w otaczającą ją przestrzeń, w postaci fal radiowych.
plazma
fiz. zjonizowana materia, tj. taka, w której atomy rozpadają się na dodatnio naładowane jony i swobodne elektrony;
[gr.],
prazeodym, Pr, praseodymium,
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 59;
samar, Sm, samarium,
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 62;
